Hepimizin hayatında bizleri derinden sarsan bazı olaylar ya da insanlar vardır ve olmuştur. Bizler gereksiz hırslarımızın bizleri sürüklediği kayıpların neden olduğu içsel depremlerin yarattığı ruhsal enkazlarla yıllar yılı farkına bile varmadan yaşayarak ne çok acılar yaşamışız yaşatmışız...
Ve erteleyerek, mutluluğu, yaşamı, dostluğu, sıcak ve içten bir arkadaş gülümsemesini ve en önemlisi bize ait sevgi üretkenliğini ne çok basit çıkarlarımız ya da egolarımız yüzünden basit pazarlıklarla erteleyerek mutsuzluğun kucağına atmışız kendimizi ve sevdiklerimizi... ve bunu yıllar sonra anlamamız da bir diğer keşke miz olarak negatif bir dip not şeklinde yaşam hanemize siyah bir akışla elesine yazılmıştır. Ve zaman, yıllar sonra bizlere kayıplardan kazanç sağlamamızı da öğretir. Tabi hala kaybedecek güzel bir şeylerimizin olduğu korkusu ve sevgisi kalmışsa kalbimizde-yüreğimizde… Çok sevdiğim ve bizlere yaşama dair güzel anlatımlar içeren bu yazıyı paylaşmak istedim sizlerle, Yani hep dediğim gibi elesine işte… Evet Yıllar sonra öğrendim ki...Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız.
Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz, gerisini karşı tarafa bırakırsınız
Öğrendim ki...Güveni geliştirmek yıllar alıyor, yıkmak bir dakika.
Öğrendim ki...Hayatında nelere sahip olduğun değil kiminle olduğun
önemli.
Öğrendim ki...Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün, ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.
Öğrendim ki...Kendini en iyilerle kıyaslamak değil, kendi en iyinle
kıyaslamak sonuç getirir.
Öğrendim ki...İnsanların başına ne geldiği değil, o durumda ne
yaptıkları önemli.
Öğrendim ki...Ne kadar küçük dilimlersen dilimle her isin iki yüzü var.
Öğrendim ki...Olmak istediğim insan olabilmem çok vakit alıyor.
Öğrendim ki...Karşılık vermek, düşünmekten çok daha basit.
Öğrendim ki...Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek, hangisi son
görüşme olacak bilemiyorsun.
Öğrendim ki..."Bittim" dediğin andan itibaren pilinin bitmesine daha çok var.
Öğrendim ki...Sen tepkilerini kontrol edemezsen, tepkilerin hayatini
kontrol eder
Öğrendim ki...sosyal barış bireylerin kendi aralarında sevgiyi,insanı sevdayı,ve paylaşımı gerçekleştirmeleriyle mümkün olur.
Öğrendim ki...Affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor.
Öğrendim ki...Bazı insanlar sizi çok seviyor ama, bunu nasıl
Göstereceğini bilemiyor.
Öğrendim ki...Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz, bazıları hiç
karşılık vermiyor.
Öğrendim ki...Para ucuz bir basari.
Öğrendim ki...Düştüğün anda seni tekmeleyeceğin düşündüklerinden
bazıları kaldırmak için elini uzatır.
Öğrendim ki...İki insan ayni şeye bakıp tamamen farklı şeyler
görebilir.
Öğrendim ki..Aşık olmanın ve aşkı yaşamanın çok çeşidi vardır.
Öğrendim ki..Her şartta kendisiyle dürüst kalanlar daha uzun yol
yürüyor.
Öğrendim ki..Hiç tanımadığın insanlar, iki saat içinde, senin hayatini değiştirebilir.
Öğrendim ki.....Duvarda asili diplomalar insani insan yapmaya yetmez.
Öğrendim ki..Karşındakini kırmamak ve inançlarını savunmak
arasında çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.
Öğrendim ki..Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez.Gerçek aşkları da!
Öğrendim ki...Tecrübenin kaç yas günü partisi yaşadığınızla ilgisi
yok,ne tür deneyimler yaşadığınızla var.
Öğrendim ki..Aile hep insanin yanında olmuyor. Akrabanız olmayan
insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz.
Aile her zaman biyolojik değil.
Öğrendim ki...Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara
sıra üzebilir. Onları affetmek gerekir.
Öğrendim ki..Bazen başkalarını affetmek yetmiyor. Bazen insanin
kendisini affedebilmesi gerekiyor.
Öğrendim ki..Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.
Öğrendim ki.. Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir.Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz.
Öğrendim ki..İki kişi münakasa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez. Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.
Öğrendim ki..Her problem kendi içinde bir fırsat saklar. Ve
problem,fırsatın yanında cüce kalır.
Öğrendim ki.. Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar
sürüyor...
Öğrendim ki...Toprakları toprak yapan üzerinde yaşayan insanların bilgiye, bilime,ilme ne kadar önem vermeleriyle beraber o insanların ne kadar kaliteli olmalarıyla ancak mümkün.
Öğrendim ki...Şartlar ne olursa olsun,en kötü barışın en iyi savaşlardan daha iyi kazanım getirdiğidir...
Ve öğrendim ki...Hiçbir şey yaradanın nakış nakış özene bezene yarattığı dili, dini, rengi, uyruğu ve adı ne olursa olsun İNSAN olan İNSANDAN daha değerli değildir...
Sevgi ve Barışla Kalınız…
