Sevgiyi kaybedenler, sevgiyi bulamayanlar; sevgiye düşmandı. Tahammül yoktu gerçek sevgiye yüreklerinde. Bütün mahlukata yansıyan merhamet, şefkat ,hikmet, ilim ve sanatın adı tesadüf, içgüdü, raslantı. Tabiattı sözlüklerinde.Adlar takmışlar takılıp kalmışlardı.Ne menem şeyler oldukları net olmayan içi boş kelimelerin arkasına saklamışlardı hakikatleri.Sevgiye düşmanlık göz ve gönülleride kör etmişti.. Mühürlenmişti alıcıları; bilemez göremezlerdi kolay kolay artık. Sonsuza dek yazık etmişlerdi kendilerine ve peşlerinden gidenlere. Anlayamadılar sevdalılarının halini. Onlarad a isimler taktılar. Çözdüklerini sandılar hiç tanımadan. Yanıldıkça yanıldılar. Güneşleri yüreklerinde gözleri ufuklarda kainatın tamamıyla ilgiliydiler.Kainata yansıyan her ismi, her sıfatı okuyarak arı gibi bal topladılar gönüllerinde bir ömür boyu. Bir ömür boyu ballarını sundular açlara. Susuzluktan çatlamış yüreklere masmavi gökyüzünden süzülüp gelen ak bulutlar gibi can suyu taşıdılar tükenmeden. Hiç yorulmadılar çalışmaktan yılmadılar kendilerine atılan taşlardan.Yaratılanı sevdiler Yaratan’dan ötürü. Sevgiyi okudular kainat kitabından; bilmeyenlere sevgiyi öğrettiler.Yolda kalmadılar vede vazgeçmediler sevgiden. İçimizdeki en büyük güzellik SEVGİDİR....! Sevgi bir havai fişeğe benzer. Bırakın yüreğinizdeki havai fişekler göklere yükselsin ve oralarda patlayarak binbir renge, binbir pırıltıyla yere insin.. Sevmekten korkmayın,sevdikçe dünyanız renklenecek, yalnızlık nedir bilmeyeceksiniz. İnsanları sevin, hayvanları sevin,doğayı sevin . Sevgi; tam herşeyden vazgeçmişken Onu düşünerek teselli bulmak, Onu herzaman hissetmek, duyduğun en ufak sevinçte veya üzüntüde yanında olmasını ve seninle paylaşmasını istemek, duyduğun her şarkıda Onu içinde hissetmek, iki kelimeyi bile bir araya getiremiyorken Onu düşünüp şiir yazmak, sanki Onsuz hayat olmayacağını ve O olmadan yaşayamayacağını düşünerek... Sevgi denilen his nedir biliyormusunuz.... Neyi ama neyi seviyorum diyorsan, neye baktığında içinde sahipsiz ve sınırsız bir huzurlu neşe duyuyorsan, için içine sığmıyorsa yada gerçekten kızıp onu içinden atamıyorsan işte o karşında duranı seviyorsundur.Bu insan da olabilir, eşya da, bitkide, çocukta..... Ama en önemlisi canına can kattığındır.Gün boyunca önemli olan yaptığınız şey nedir diye düşündüğünüzde aklınıza sadece birkaç dakika bile olsa sevdiğinizi anımsadığınız anları hatırlarsanız işte odur Acımak sevgi değildir,üstünlüğün kabulüdür. Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır. Bağımlılık sevgi değildir, gereksinimin karşılanmasıdır. Sevgi değer vermesini bilmektir. Sevgi yaşama hakkını kabul etmektir. Sevgi varolmaktan kıvanç duymaktır. Sevgi eşitliğin duyumsanmasıdır... Velhasıl, onsuz her işte mutlaka bir kusur, her şey onunla bir başka güzeldir…. Sevgiyle..