|
Ayrıntısında hasret saklıdır bir çok gecenin.
Düşlerin orta yerinde hayat bulur umut,
Tükenişlere inat bir yürek filizlenir şuracıkta...
Gel gör ki, avuçlarına alıp bilinmezlere gidersin
Mazilerse bırakmaz peşini fark ettirmeden,
Gecenin koynuna gizlenir umut bir militan gibi,
Yürek Mezopotamya’dan yana vurup durur
Düşlerse, uzak diyarlar arzular,
çaresiz ve de kimsesiz.
Yeni bir yaşam mı, yeni bir sevda mı?
Yoksa yepyeni bir sokak mı aslolan
Mazi dehlizinde kalır bazen yürek,
Çırpınır: “Yarınlar, yarınlar, yarınlar...” diye.
Oysa, mazi ve ati çelişkisindedir yaşam,
Bugüne aldırmadan öylesine.....
Ve bir paradokstur aşk,
Bir paranoyadır dünlerle yarınlar.
Ve deminde olan bir tek ŞİİRDİR çoğu kez,
Kaygısızca yakamozları bırakıp giden mehtap gibi.
Sigaranın dumanında dağılıverir hayaller,
Zamanın anlamını yitirdiği anlar beliriverir,
Kasvetli bir gecenin zifirisine sığınır yürek.
Korkunç bir sabırla bilenip şafağı beklerken
Sözcüklerin acımasızlığında sakinleşir özlemler...
Sol yanında bir hançerdir yaşadıkların,
Kelepçelenmiştir düşler, müebbet yatar umut...
Düş mü gerçek mi yolculuklar, belli değil
Bir yağmur tanesine sığdırılır hüzünler hoyratça,
Serabımsı yanılgılar bırakmaz peşini,
Güzü bahara tercih edersin gözünü kırpmadan,
Esintilerin uğultusu şarkı olur kulaklarında
Dalgaların hışmına uğrar özlemlerin....
Ve gece, şafağı bağrına basar karanlığa inat
Yıldızlarsa, çaresiz kaybolur güneşin gölgesinde
Gece bitmiştir,
günse sonun başlangıcındadır akşamdan habersiz
(Tıpkı) ben gibi....
Alıp başını düşüverirsin yollara, sonunu bilmeden
Kendin bile inanmazsın gidişine,
Bir tek gidişin farkındadır elvedaların... |
