Düştü çığ, üstüne bir yaşamın Bembeyaz beldelerin gözüydü kapanan Kalbine mıhlanan bir cerihaydı gecenin Kurşundu alnına sıkılan Akan gözyaşlarıydı sessizliğin Varamadı denizlere içimizdeki nehir Kıraç topraklarda kaldı, umudumuzun mavi yüzü Kavuşmadık, kavuşamadık hiçbir denize Hiçbir limana demirlenemiyordu yürek Zira, esmiyordu hain poyraz Anlatamıyordu şiir bu çıkmazı Çözemezdi şair bu muammayı Kahır, ikiz doğururdu Sancılar boy veriyordu bağrında şafağın Doğum sancılı olurdu elbet Yaşamın öteki yüzüne Ve büyümeyen bir çocuğun Gözlerinden düşüyordu yaşam…

Dündar Sansur