Gece bir cigaralık nefes gibi devirirken köhne yanını, Yüreğimde bin nefeslik sen bırakır karanlığın muştusunda. Ay, umutsuzluğa inat bırakırken bir yanını umutla gözlerime; Gözlerim nisan yağmurlarına dönüşür sonbaharlarda apansız. Samanyolu nazlı bir gelin edasında süslerken dört yanını; Yıldızlar ellerime düşer usul usul, kayınca anlarım sen olduğunu Birer birer söner, en senli en aydınlık deminde gecenin Ve bu saatlerde sana şiirler biriktiriyorum… Anlatmak zor iştir, duvarların anlamsızlığında anlam yatan yanını. Hayaller kurulur yarınlara dair o soğuk, o nemli o sessiz demlerde Yaşamak ne zor iştir, içerlerden ta içerlere Bilmem kaç metrelere kaç bin kilometreler sığdırabilmek barışa dair, sevdaya dair, aşk’a dair bilir misin? Hasretlik ne zor iştir, “f” tipinde kaç zaman oldu kaç bin zaman... Bir dost sıcaklığını yaşamamak kaç ölüm, kaç bin ölüm bilirmisin? Mahpus ne zor iştir, voltalarda umuda yolculuk o keskin virajlarda, Tarumar olur taze hayaller, Naçar yüzlerde umutsuzluk iklimi yaşanır. Zindan ne zor iştir; dört yanı yasak, dört yanı cenderme, dört yanı ölümdür… Susamışlığım:-güneşli günlere- haykırışım:-özgürlüğe- isyanım:- ihanetedir- Ve Gülüm, -bir elim kelepçe, bir elim mürekkep kokusu Böyle sitemlerde ”sana şiirler biriktiriyorum…”

Dündar Sansur