Kalu-Bela-dan Ürpertinin gölgesi demir atmış, Sevdanın parelenen diyarından İşgale adını yazmıştır bütün zamanlar Tarih, bir talandır yakılan bu kentte Şiir öksüzdür, yoksa sahibi bu kitabenin Şair suskundur, suskunluğu Kalu-beladan Atlı süvariler bir bir ezip geçmiştir Aman dinlemeden bir sevdanın yüreğinden Düşlere kan akıtarak kanı düşe katarak Ve öldürerek bütün kutsal sözcükleri! …. Ey Heredot nerdeydin, Tigris kan verirken? İnanna güzelliğini yitirirken bu coğrafyada Neden payına ayrılık düşer bir aşkın? Ve şimdi zamanıdır zulmü boğmanın Zira kaldırmaz insani yürek Bu vebal, gaflet ağırlığını Adı kazılır coğrafyalara güneşin Gün doğmaz yarınlara Varılamaz fecrin demine Bir silah patlar, karanlığında ihanetin Adı isyan olur, bir aşkın baş kaldırılışı Ve yıkılışın başlangıcı olur Kaçışanlar kendinden kaçar Kaçışları Kalu-bela’dan…

Dündar Sansur