|
Sessizlik geceyle sevişirken
Karanlık,küstahça dudaklarını öper yalnızlığın
Ve ben kalabalıklarda koynuna sokulurum
Şizofrenik düşlerin
Ah göçebem yokluğunda kalem kırılır
Söz ölür, gebe kalır şair şiire..
Sessizlik çizerken boşluğa yalnızlığın gölgesini
Gözlerin tadında bir özlem acısı sarar
Bu şehrin afaki yokluğuna
Ve ben aşk şairinin yokluğuna ağlarım
Ah göçebem!
Vakit,bütün vakitlere, gül gülüşünü sığdırma telaşında
Ne dem gelir bilinmez gözlerin geceye,
Ah göçebem, kaç iklim daha böyle yurt arayacak
Muhacir tenim |
